Zauroczenie -Miłość - Przyzwyczajenie - ?

Nr 1

Chciałam poruszyć dziś, według mnie oklepany dość temat, ale nadal dość interesujący i ciekawy. Są chyba rzeczy, które nigdy się nie znudzą i zawsze będą nas intrygować i zaskakiwać. Temat, który jest nam bardzo dobrze znany. Ale czy napewno? Czy wiecie wszystko o miłości ? (a to w ogóle jest możliwe?...) W tym poście chciałabym poruszyć tylko jeden "problem" związany z miłością. Bo...

   Kiedyś pewna, krótko znana mi osoba zadała mi pytanie : "Po czym poznać, że to jest już Miłość? ". No właśnie. Na początku zauważamy kogoś – Jego. Urzeka nas swoim charakterem i wyglądem, tym jak żartuje. Podoba nam się Jego sposób bycia. Zapewne bosko wygląda gdy sie uśmiecha ! Cokolwiek przecież na siebie włoży to wygląda cudownie. Nie możemy spać i po nocach rozmyślamy o Nim. Idealizujemy go. No przecież jest idealny, co nie? Onieśmiela nas mówienie w Jego obecności. ( Czy oby na pewno nie zrobiłam z siebie idiotki? ) Nadmiernie myślimy co On o nas pomyśli gdy zrobimy to czy tamto. Boimy się wręcz zrobić jakiś niekontrolowany ruch. Ukradkiem patrzymy czy On też patrzy. Swój wolny czas spędzamy na Jego facebooku a przecież i tak znamy już Jego zdjęcia na pamięć. Ciekawe kogo ma w znajomych?! Jeśli Jego uczucie jest odwzajemnione... Ah ! To nie możemy się od siebie odkleić. Cudownie jest być w Jego ramionach, leżeć bezsensu i się po prostu przytulać ! A całowanie ? Nigdy nie mamy dość. A gdy musi wracać do domu zaraz piszemy smsy lub spędzamy godziny na rozmowach przez telefon. Dobrze, że teraz połączenia są niemalże darmowe ! Czujemy ciągły niedosyt dosłownie wszystkiego.

  To bez zaprzeczeń jest TO ZAUROCZENIE. Ale kiedy ono przeradza się w MIŁOŚĆ ?

  Jedyna odpowiedź, która wpadła mi do głowy to taka, że miłość jest wtedy gdy przestajemy kogoś idealizować i stajemy się świadomi jego wad ale w pełni je akceptujemy. (Co Wy sądzicie? Macie może jakieś odpowiedzi na to pytanie?)Potrafię opisać miłość.(Da się to w ogóle opisać?!) Myślę, że każdy jakoś po swojemu potrafi ją opisać. To złożone uczucie, który każdy odczuwa na swój sposób. Nie będę więc tego robiła. Napiszę więc tylko parę słów o PRZYZWYCZAJENIU, a Wy możecie napisać czy się z nimi zgadzanie.

Przyzwyczajenie jest okropne. Człowiek nie wie czy nadal kocha czy może już nie.(A może wie ale nie chce się z tym pogodzić?) Spędziliśmy z kimś wiele chwil naszego życia. Niezbyt ryzykowne będzie stwierdzenie iż widzieliśmy tą osobę codziennie. Poświęcaliśmy jej czas. Nasz wspólny czas. Pamiętamy cudowne początki. Nadal mamy w pamięci dawnego Jego. Ale teraz on denerwuje nas dosłownie wszystkim. "Nowy" on... Nawet nie chcemy na niego patrzeć. Cokolwiek on zrobi i powie jest głupie. Życie z nim to codzienność. Nic ciekawego. 

  Nie będę się już dalej rozpisywać. Myślę, że przyzwyczajenie jest wtedy gdy po prostu nie chce nam się już dalej walczyć...

***

Nr 2